Zespół Aspergera jest czasem nazywany zaburzeniem Aspergera. To po prostu łagodniejsza odmiana autyzmu dziecięcego. Został zdiagnozowany stosunkowo niedawno, ponieważ w połowie lat 80-tych. Zespół ten dotyka przede wszystkim chłopców. Bardzo często mylony jest z niegrzecznym zachowaniem u dzieci. Co powinien wiedzieć każdy rodzic? Jakie są objawy Aspergera, jak leczyć? 

Zespół Aspergera co to jest?

Niepełnosprawność dotyczy przede wszystkim zaburzeń funkcjonalnych. To zaburzenie rozwoju, które ma podłoże neurologiczne. Niestety, ale nie poznaliśmy dokładnych przyczyn choroby. Wiadomo, że ma charakter genetyczny, a także może być spowodowany przez przebyte choroby, na przykład toksoplazmozę. Przebieg choroby jest stosunkowo łagodny, ponieważ nie powoduje zaburzeń w rozwoju umysłowym. W przeciwieństwie do autyzmu dziecięcego. Na całe szczęście, zespół Aspergera pozwala na samodzielne funkcjonowanie. Dorośli, którzy chorują na Aspergera, często uważani są po prostu za ekscentrycznych. Takie osoby mają „swój świat”, a całą uwagę oddają swoim pasjom.

Zespół Aspergera objawy

Objawy choroby nasilają się dużo mniej, niż przy autyzmie dziecięcym. Między 3 a 8 rokiem życia możemy zdiagnozować zaburzenie. Główne objawy zespołu Aspergera to: upośledzenie interakcji społecznych, brak empatii, trudności w porozumiewaniu się, trudności z tworzeniem więzi emocjonalnych. Ograniczona komunikacja werbalna, zaburzenia mowy, a także zachowania rutynowe, to również bardzo częste objawy tej choroby. Dzieci z tą przypadłością nie lubią przebywać w grupie z rówieśnikami. Prawie zawsze są na uboczu, nie nawiązują znajomości. Bardzo ciężko akceptują zmiany w swoim środowisku, wszystko musi być rutynowe. Najswobodniej czują się w miejscu, które znają, a także ze znajomymi ludźmi, głównie bliską rodziną.

Zespół Aspergera jak leczyć?

Leczenie polega na terapii behawioralnej. Nie ma leku na tę jednostkę chorobowym. Zespół Aspergera będzie już towarzyszył chorej osobie do końca życia. Jednak można tak prowadzić tę osobę, aby jak najlepiej funkcjonowała i odnajdywała się w otaczającym ją świecie. Terapia jest wielokierunkowa, najbardziej się skupia na pracy nad umiejętnościami społecznymi. Bardzo ważnym jest nauczenie takiego dziecka, żeby rozpoznawało emocje i zachowania innych ludzi. Takie osoby nie zdają sobie sprawy z intencji innych, a także zasad, które obowiązują w normalnym świecie.