W Polsce lulek czarny uznawany jest przede wszystkim za chwast. Niemniej jednak posiada jednocześnie właściwości lecznicze. Znany jest od starożytności. Używano go nawet w obrzędach magicznych. Co to jest i na co pomaga?
Czym jest lulek czarny?
Lulek czarny nazywany jest w różnych miejscach jako: lulka, lulek jadowity, żabi barszcz lub szalej czarny. Naturalnie występuje w górach prowincji irano-anatolińskiej. Rozprzestrzenił się z biegiem lat i wstępuje na wszystkich kontynentach. Jest rośliną jednoroczną lub dwuletnią. Najbardziej charakterystyczną cechą jest nieprzyjemny zapach wydzielany przez liście i kwiaty. Dorosła roślina osiąga około 80 centymetrów wysokości. Na szczycie łodygi wyrastają żółte lub kremowe kwiaty.
Gdzie rośnie lulek?
Najczęściej roślina ta zasiedla gleby próchnicze, żyzne i zasobne w składniki pokarmowe, głównie azot. Lubi glebę umiarkowanie wilgotną, lekką i bogatą w wapń. Jest także rośliną ciepłolubną. Spotkasz go w przydrożach, na terenach opuszczonych, w sadach, na pastwiskach i łąkach.
Właściwości lecznicze lulka
Lulek zawiera w swoim składzie alkaloidy – atropinę, skopolaminę i hyoscyaminę, dlatego jest rośliną bardzo trującą. Są to substancje wykazujące działanie odurzające i halucynogenne. Mimo to jest używany w farmakologii. Największe właściwości lecznicze mają nasiona i liście. Pozyskuje się z nich skopolaminę, która ma działanie rozkurczowe. Jest stosowana przy znieczuleniach podczas porodów, a także w czasie bolesnych miesiączek. Dodatkowo roślina ma także działanie uspokajające. Używany jest w lekach na choroby lokomocyjne i psychiatryczne. Oprócz tego stosuje się go w chorobie Parkinsona, ponieważ łagodzi sztywność i drżenie, pojawiające się we wczesnych stadiach choroby.
Czy wiesz, że…?
- lulek w starożytności był używany w obrzędach mistycznych
- w starożytnym Egipcie i Persji wykorzystywano go do zatruwania strzał
- wykorzystywano go również jako truciznę, która powodowała śmierć w czasie snu
- chwast ten był stosowany do walki z gryzoniami
- był używany także do barwienia wełny na srebrzysto-biały kolor.
Podsumowując, lulek czarny jest przede wszystkim rośliną toksyczną. Mimo tego, że może mieć sporo właściwości leczniczych, może być też niebezpieczny. W związku z tym tylko osoby posiadające odpowiednie doświadczenie powinny się zajmować przygotowaniem preparatów z jego zawartością.