Trudu macierzyństwa nie rozumieją ludzie, którzy nie mają własnych dzieci. Co więcej, część rodziców ma spokojne dzieci, które nie sprawiają problemów. Są jednak i takie, które nazwać można „trudnymi”. Sprawdź czy twoje dziecko jest „hajnidem”.
Czym jest „hajnid”?
„Hajnid” jest spolszczoną nazwą angielskiego terminu „high need baby”. Oznacza on dziecko o wysokich wymaganiach. Termin ten określili twórcy modelu rodzicielstwa bliskości – William i Martha Sears. Wspólnie zauważyli, że bywają dzieci, których pewne cechy lub zachowania są wynikiem budowy i sposobu funkcjonowania układu nerwowego, który został pozbawiony pewnej bariery ochronnej.
Czy twoje dziecko jest „hajnidem”?
Twoje dziecko może mieć takie skłonności jeśli płacze zdecydowanie częściej i głośniej niż inne. Dodatkowo dziecko takie prawie nigdy nie śpi, a jeśli już zasypia to tylko przy rodzicu i nie daje się odłożyć do łóżeczka. Oprócz tego dzieci te wymagają nieustannego tulenia i noszenia. Jakie jeszcze są objawy dziecka będącego „hajnidem”? Oto one:
- dziecko wrzeszczy, bo chce coś dostać tu i teraz i trudno je uspokoić
- przeszkadza mu dźwięk i światło, zwłaszcza gdy śpi lub jest usypiane
- jest nadwrażliwe i silnie współodczuwa emocje z zewnątrz
- intensywnie okazuje emocje – płacz, ale i śmiech
- jest nieustannie głodne
- nie toleruje wózka ani łóżeczka lub fotelika czy bujaka
- budzi się w nocy wielokrotnie
- trudno wypracować przy nim rytm dnia
- nie potrafi zająć się same sobą
- jest bardzo ruchliwe, a metka w ubraniu, która drapie, jest prawdziwą tragedią.
Kiedy dziecko można uznać za „hajnida”?
Oczywiście zanim powierzchownie określisz swoje dziecko „hajnidem”, udaj się do lekarza i wyklucz wszelkie choroby, które mogą odpowiadać za powyższe objawy. Mogą to być np. nietolerancje pokarmowe, kolki, alergie, refluks lub wzmożone napięcie mięśniowe.
Jak poradzić sobie z „hajnidem”?
Dzieci takie potrzebują po prostu więcej uwagi i zaangażowania ze strony m.in. rodziców. Nie ma jednak jednej „instrukcji”, która zadziała we wszystkich warunkach. Niemniej, istnieją wskazówki, które mogą być przydatne:
- bądź elastyczny – nie wprowadzaj rutyny i przewidywalności
- pamiętaj, że „hajnid” często je raz dziennie – od rana do nocy i chodzi spać o nieregularnych porach, a dodatkowo często się budzi
- obserwuj dziecko, podążaj za jego potrzebami, a nie za harmonogramem godzinowym
- nie porównuj swojego dziecka do innych – każde dziecko jest inne
- poszukaj grup wsparcia lub rodziców o takim samym kłopocie jak twój
- regularnie znajduj czas dla siebie – szczęśliwy rodzic to szczęśliwe dziecko.